دختر در حال راه رفتن… دوفففففففسک (زمین خوردن به دلیل نقص فنی در قسمت پاشنه کفش) رفیق دختر: آخ جیگرم خوبی؟ فدات شم! الهی بمیرم! چی شدی تو یهو؟ وااااااااااای… یک رهگذر: دخترم خوبی؟ فشارت افتاده؟ میخوای برسونمت دکتری جایی؟ یک پسر جوان رهگذر: ای وای خانوم حالتون خوبه؟ دستتونو بدین به من! من ماشینم همینجا پارکه یه لحظه وایسین،با این وضع که دیگه نمیتونین پیاده برین!

دختر در حال راه رفتن… دوفففففففسک (زمین خوردن به دلیل نقص فنی در قسمت پاشنه کفش) رفیق دختر: آخ جیگرم خوبی؟ فدات شم! الهی بمیرم! چی شدی تو یهو؟ وااااااااااای… یک رهگذر: دخترم خوبی؟ فشارت افتاده؟ میخوای برسونمت دکتری جایی؟ یک پسر جوان رهگذر: ای وای خانوم حالتون خوبه؟ دستتونو بدین به من! من ماشینم همینجا پارکه یه لحظه وایسین،با این وضع که دیگه نمیتونین پیاده برین!

خوردنی باشد: مثل عسل ساعات مختلف روز: مثل پگاه، سپیده، سحر اسم جک و جونور باشد! اعم از پرنده: مثل پرستو، درنا… حشره: مثل پروانه چهارپا: مثل غزال اسم علف باشد: مثل ریحانه، پونه و… اسم مکان باشد: مثل صحرا، دریا، خاور، ایران خیس باشد: مثل شبنم، دریا، ساحل، باران. و کلا هر اسمی تو این مایه ها باشد اسم دختر و در غیر این صورت اسم پسر می باشد !

1- کار که عار نیست! 2- همه ادما زیبایی خاص خودشون رو دارن 3- پول که شخصیت نمیاره 4- علم بهتر از ثروته 5- فکر کردی چی ، مملکت قانونداره 6- تن آدمی شریفست به جان آدمیت, نه همین لباس زیباست نشان آدمیت 7- تلاش کنی به هرچی که بخوای میرسی 8- پول چرک کف دسته 9- پدر مادر بچه هاشون رو به یک اندازه دوست دارن 10- خدا ادم ها رو برابر افریده 11- بچه دختر ، پسرش فرق نمیکنه 12- از هر دست بدی از همون دستمیگیری ... کدوم شماره دروغ نیست؟

كفش هايم كو ؟ ! دم در چيزي نيست . لنگة كفش من اين جاها بود ! زير انديشة اين جاكفشي ! مادرم شايد ديشب كفش خندان مرا ، برده باشد به اطاق كه كسي پا نتپاند در آن هيچ جايي اثر از كفشم نيست نازنين كفش مرا درك كنيد كفش من كفشي بود – كفشستان ! و به اندازة انگشتانم معني داشت . . . پاي غمگين من احساس عجيبي دارد شصت پاي من از اين غصه ورم خواهد كرد . شصت پايم به شكاف سر كفش ، عادت داشت . . . نبض جيبم امروز تندتر مي زند از قلب خروسي كه در اندوه غروب كوپن مرغش باطل بشود . .. جيب من از غم فقدان هزار و صد و هشتاد و سه چوق كه پي كفش ، به كفاش محل خواهد داد . (خواب در چشم ترش مي شكند) كفش من پاره ترين قسمت اين دنيا بود (ياد باد آن كه نهاني نظرش با ما بود) دوستان ! كفش پريشان مرا كشف كنيد ! كفش من مي فهميد كه كجابايد رفت كه كجا بايد خنديد . كفش من له مي شد گاهي زير كفش حسن و جعفر و عباس و علي توي صف هاي دراز . من در اين كلة صبح ، پي كفشم هستم تا كنم پاي در آن ، و به جايي بروم كه به آن ((نانوايي)) مي گويند ! شايد آنجا بتوان ، نان صبحانةفرزندان را توي صف پيدا كرد بايد الان بروم ، . . . اما نه ! كفش هايم نيست ! كفش هايم. . . كو ؟